Pogrzeb Śp. Przewodniczącego Lecha Kuropatwińskiego odbędzie się 27 grudnia 2022 roku (wtorek) o godz. 13:00 w Kościele Parafialnym w Kowalu.
W imieniu władz Związku i Partii, biura ZZR Samoobrona, kolegów, sympatyków, znajomych składamy szczere kondolencje dla rodziny Śp. Lecha Kuropatwińskiego. Niech spoczywa w spokoju.
Lech Stefan Kuropatwiński (ur. 4 lipca 1947 w Grodnie, zm. 20 grudnia 2022 w Bydgoszczy) – polski polityk, przedsiębiorca, rolnik, samorządowiec, działacz związkowy, poseł na Sejm IV i V kadencji, przewodniczący ZZR „Samoobrona” (2011–2022) oraz partii Samoobrona (2012–2022).
W 1978 ukończył Średnie Studium Zawodowe w Kowalu. W latach 1969–1989 był kierownikiem gospodarstwa Spółdzielni Kółek Rolniczych w Kowalu. Następnie do 2000 prowadził działalność gospodarczą. Był właścicielem m.in. zakładu masarskiego, prowadził również kilkuhektarowe gospodarstwo rolne w Strzałach.
Od 2007 do 2008 pracował w regionalnym oddziale Agencji Nieruchomości Rolnych. W 2008 został członkiem Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia w Toruniu. Pełnił funkcję przewodniczącego rady Fundacji Szansa dla Gmin. Powołany w skład Rady Społecznego Ubezpieczenia Rolników.
Działalność publiczna
Od 1970 do 1989 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1976 do 1998 zasiadał w gminnej radzie narodowej, a następnie w radzie gminy Kowal. W latach 1985–1989 był też delegatem do Sejmiku Samorządowego Województwa Włocławskiego. W 1997 wstąpił do Związku Zawodowego Rolnictwa „Samoobrona” oraz do partii Przymierze Samoobrona. Wszedł do jej rady krajowej i został wiceprzewodniczącym rady wojewódzkiej.
W wyborach do Sejmu w 2001 uzyskał mandat poselski na Sejm IV kadencji jako kandydat tego ugrupowania (działającego już jako Samoobrona RP) z okręgu toruńskiego (dostał 2840 głosów). Pracował w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz w Komisji Polityki Społecznej i Rodziny.
W wyborach w 2005, otrzymawszy 6115 głosów, po raz drugi został posłem. Zasiadał w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W kwietniu 2006 został przewodniczącym kujawsko-pomorskiej Samoobrony RP, a w grudniu 2007 wszedł w skład prezydium partii.
W październiku 2011 został przewodniczącym ZZR „Samoobrona”, a w marcu 2012 wiceprzewodniczącym partii Samoobrona. W sierpniu tego samego roku przejął obowiązki przewodniczącego partii do czasu wyboru nowych władz (po rezygnacji Andrzeja Prochonia). Na kongresie z 4 listopada 2012 został wybrany na przewodniczącego partii. Związkiem i ugrupowaniem kierował do czasu swojej śmierci.
